Münafıklardan Kur’an’da Hangi Özelliklerle Bahsedilir?
-
Müslümanları aldatır. Bir insanın birisini aldatması için önce ondan gibi görünmesi şarttır. Münafıklar da o kadar tatlı dillidir ki, her yere girer çıkar, her yeri iğfal eder. Yaptıklarını Müslümanlık adına yaptıklarını söylerler ve Müslümanları birbirlerine düşürüp kuvve-i maneviyelerini kırarak, küçük meselelerle onları oyalayıp esas meseleleri onlara düşündürmezler. Müslümanları birbirlerine düşürüp akıllarını karıştırma gayretine girerler.
-
Kalplerinde hastalık vardır. Yani bir münafığın oynadığı oyunlar hata ve kusur değildir, itikadi hastalık ve problemdir. Birisi bir yerde içki içse, kumara düşse, dönse bu yaptıklarından tövbe etse, inşallah bu hatadır kusurdur. Allah(c.c.) dilerse affeder. Ama kalpteki hastalık öyle bir şey değil. Kalp, sinsilikle, planlı programlı bir şekilde bozulur. Ve bu bozuklukta olanlar Müslümanlar aleyhinde bozgunculuk yaparak onların aralarını bozarlar.
-
Müslümanlar ile alay ederler.
-
Allah(c.c.) yolunda mücadeleden kaçarlar.
-
Korkaktırlar.
-
İftira atar ve propaganda yaparlar. Bunu: “Bu iş İslam içindir. Bunlar İslam’a zarar veriyor.” diye yaparlar ve kendilerini “biz İslam’ı elinde tutan tek topluluğuz” diye gösterirler.
-
Casusluk yaparlar. Bir yerleri iğfal etmeye çalışırlarken: “Şu adam bunu dedi, bu adam bunu dedi.” diye o adamın ne olduğunu bilmeden mahremi ortaya çıkarırlar.
