EY ÖMER! SENİN YÜRÜDÜĞÜN YOLDA ŞEYTAN YÜRÜYEMEZ
Nübüvvetin ilk altı yılı davetler özel olarak yapılmış, kişiler imana seçilerek davet edilmişti. Ama Hz. Ömer’in(r.a.) iman etmesi ile Efendimiz(s.a.v.) ona ilan yapma izni verdi ve böylece onun imanından sonra açıktan davet başladı. Hz. Ömer(r.a.) ilan yapma iznini alır almaz Ümeyye b. Halef, Ebû Cehil, Velid b. Muğire gibi birçoklarının kapısını çaldı. Kapıyı açıp “Buyur Ömer, ne var?” dediklerinde, yüzlerine karşı kelime-i şehadet getirdi. Hatta kendisi Ebû Cehil’in kapısını çalıp, “Sana; Allah ve O’nun Elçisi Muhammed’e(s.a.v.) iman ettiğimi, O’nun(s.a.v.) getirdiğini tasdik ettiğimi haber vermeye geldim.” deyince, Ebû Cehil de “Allah seni ve getirdiğin haberi kahretsin” dedi ve kapıyı yüzüne kapattı. (İbn Hişâm, es-Sîre, I, 439.)
Hz. Ömer’in(r.a.) ev ev gezdiğini gören bir sahâbi yanına gitti ve “Ya Ömer! Ben anladım ki sen bu haberi herkese duyurmak istiyorsun. Madem öyle Cemîl b. Ma’mer’e söyle. O ayaklı gazete gibidir. Ona söylediğini tüm Mekke anında duyar” dedi. Bu fikir Hz. Ömer’e(r.a.) de hoş geldi ve gidip Cemîl’i buldu. “Ya Cemîl, ben iman ettim ama kimseye söyleme!” dedi. Bunun üzerine saatler içerisinde Hz. Ömer’in(r.a.) iman ettiğini bütün Mekke duymuş oldu.
Hz. Ömer(r.a.), Kureyşlilerin toplandıkları yere gittiğinde Cemîl b. Ma’mer’in haberi duyurması üzerine Mekkeliler önce herhangi bir tepki göstermemişlerdi. Ama bu tepkisizlik Hz. Ömer’in(r.a.) Kâbe’ye gidip Müslüman olduğunu ilan ettiği anda yerini şiddete bırakmıştı. Mekkeliler orada Hz. Ömer’i(r.a.) şiddetli bir şekilde, uzun süre dövmüşlerdi. (Zühri, Meğâzi, 48.) Olayı gören Âs b. Vail onlara müdahale ederek Hz. Ömer’i(r.a.) kurtarmıştı. (İbn İshâk, es-Sîre, 164.)
Hz. Ömer(r.a.), Mekke’nin on üçüncü yılı hicret hadisesinde de aynı Ömer’di(r.a.) ve herkes gizliden hicret ederken o açıktan hicret etmişti. Yanına en zayıf Müslümanları da alarak müşriklere “Ben şimdi şu yollardan Medine’ye gidiyorum. Çocuğunu babasız, hanımını kocasız, anasını çocuksuz bırakmak isteyen varsa peşime düşsün!” demişti. Gideceği yeri satır satır anlatarak adeta hepsine meydan okumuştu. Çünkü o Ömer(r.a.)’di!
Efendimiz(s.a.v.) bir hadisi şerifinde onun için “Ey Ömer, senin yürüdüğün yolda şeytan yürümez!” buyurmuş, bu yüzden de birçok sahâbi “Ömerle olduğumuz her gün Ramazan gibiydi.” demişti. (İbn Asakir, Tarihu Medineti Dimaşk, XLIV, 90.) Çünkü Ramazan ayında şeytanlar bağlandığı gibi, Hz. Ömer’in(r.a.) yürüdüğü sokaklarda da şeytanlar adım atamaz, bağlı halde kalırlardı.
