Nübüvvetin on üçüncü yılında Müslümanlar, Mekkeli müşriklerin zulümlerinin artırması sebebiyle kendilerine yeni ve daha güvenli bir hayat kurmak için şimdiki Medine olan Yesrib’e hicret etmeye başlamışlardı. Efendimiz(s.a.v.) henüz Mekke’deyken birçok sahâbi Medine’ye hicret etmişti. Efendimiz(s.a.v.) ise hicret için kendisine gelecek İlahî emri beklemekteydi. Nihayet o gün geldi ve Allah(c.c.) Efendimiz’e(s.a.v.) hicret emri verdi. Efendimiz’e(s.a.v.) hicret izninin çıktığı sırada müşrikler de Dârü’n Nedve’de O’nun(s.a.v.) mübarek bedenini ortadan kaldırma kararı almışlar ve bunun için çalışmalara başlamışlardı.
O gün Cibrîl-i Emin(a.s.) geldi ve Efendimiz’e(s.a.v.) müşriklerin Dârü’n Nedve’de aldıkları kararı bildirip “Şimdiye kadar yattığın yatağında bu gece yatma!” dedi. Bunun üzerine Efendimiz(s.a.v.), Hz. Ali’yi(r.a.) çağırdı ve “Yatağımda bu gece yat uyu! Şu yeşil, geniş aba hırkamı da üzerine ört. Korkma! Sana hiçbir zarar erişmeyecektir.” buyurdu. Hz. Ali(r.a.) Allah Resûlü’nden(s.a.v.) bu emri aldığında yirmi üç yaşındaydı ve dediği tek şey “Lebbeyk Ya Resûlullah(s.a.v.)!” oldu.
O gün Hz. Ali’nin(r.a.) o yatağa yatmasının bir sebebi Resûlullah’ın(s.a.v.) gittiğinin belli olmaması için yatağının dolu görünmesi iken diğer bir sebebi de Efendimiz’in(s.a.v.) kendisine teslim edilen emanetleri sahiplerine ulaştırmak istemesiydi.
Plan gereği Hz. Ali(r.a.) Efendimiz’in(s.a.v.) yatağına yatmış ve o gece her kabileden seçilmiş eli kılıçlı iki yüze yakın müşrik, gecenin üçte biri geçince Efendimiz’in(s.a.v.) evinin önünde toplanmışlardı. İçlerinde Ebû Cehil, Ebû Leheb ve Ümeyye bin Halef gibi en azılıları ve elebaşları da vardı. Hz. Ali(r.a.) o gün Mekke’nin en iyi savaşçılarının kılıç sesleri ile uyumaya çalışıyordu ve kendisi 50’li yaşlara geldiğinde Kûfe’deki gençler soruyorlardı: “Ey Ali(r.a.)! Kapının önünde kılıç sesleri ile nasıl yattın?” Hz. Ali(r.a.) ise onlara: “Elli küsur yaşındayım, hâlâ o geceki uykuyu arıyorum.” diyordu.
