Allah Resûlü’nün(s.a.v.) peygamberliği zamanında Müslümanlar Mekke’de on üç, Medine’de ise on yıl geçirmişlerdir. Mekke’nin on üç yılı içerisinde nübüvvetin yedi ve onuncu yılları arasına denk gelen üç yıllık bir zaman dilimi Boykot/Muhasara Yılları veyahut Şib-i Ebû Talip diye geçmektedir. O dönem müşrikler, Ebû Talib Mahallesi denilen sokağa Müslümanları sıkıştırıp onların bütün insanî haklarını ellerinden alarak boykot yapmışlardır. Öyle ki Müslümanlar artık açlıktan uyuyamayacak hale gelmiştir. Çünkü Müslümanların bulunduğu bölgeye ne mal ne de insan girişine müsaade edilmiştir. Bu süreçte boykotun şiddetinden Müslümanlar ya bir deri parçası bulup yemişler ya da açlıktan yaprak çiğnemişlerdir. Sa’d b. Ebî Vakkâs(r.a.) Beni Zühre’den olmasına rağmen boykottan o da etkilenmiştir. Hatta bir gün açlıktan yatamayıp, abdest bozmak için giderken, dikenliklerin arasından bir deve derisi parçası bulmuş ve o deri parçasını sabah güneşte kızmış taşın üzerinde pişirerek günlerce onu kendine azık yapmıştır. (Buhârî, ezan, 95; Tirmizi, zühd, 39; Müslim, Salât 158)
Cemaat Olmanın Önemi
Cemaat Olmanın Önemi Efendimiz(s.a.v.) meclislerle ilgili bir hadisinde şöyle buyuruyor: “Allah’ın(c.c.) yeryüzüne gönderdiği seyyah melekleri vardır. Bir meclis bulunca birbirlerine haber verirler: “Gelin falanca yerde
Aralık 6, 2023
