Yemenliler bir gün Efendimiz’den(s.a.v.) bir Kur’an muallimi isterler ve Efendimiz(s.a.v.): “Her ümmetin bir emini vardır. Ey ümmet! Bizim eminimiz ise Ebû Ubeyde b. Cerrâh’tır.” (Buhari, Fezailu’l-Ashab 21, Megazi 72; Müslim, Fezailu’l-Ashab 53, 54) buyurarak onlara Ebû Ubeyde’yi(r.a.) gönderir. Hicretin dokuzuncu yılı “Heyetler Yılı” diye geçer ve çok fazla insan, İslâm’ı tanımak için Müslümanların yanına gelir. O gelen kabilelerden biri de Necran Hristiyanlarıdır. Onlar gereksiz ve abes çok soru sorduklarından, en son Efendimiz(s.a.v.) onları yeminleşmeye çağırır. Ama onlar yeminleşmekten de korktuklarından, Hristiyanlıktan dönmeseler bile cizye vermeyi kabul ederler ve Efendimiz’e(s.a.v.) “Bize bu noktaları öğretecek ve bizden o cizyeyi toplayacak içinizden hayırlı bir sahâbiyi gönder” derler. Efendimiz(s.a.v.) onlara: “Size yarın ümmetimden emin olan, hayırlılardan bir tanesini, öğle namazında vereceğim.” deyince Hz. Ömer(r.a.) heyecanlanarak “Acaba o ben miyim?” diye düşünür ve öğle namazında gelip en ön safta oturur. Ama Efendimiz(s.a.v.) orada Ebû Ubeyde Bin Cerrâh’ı(r.a.) seçer.
Cemaat Olmanın Önemi
Ekim 1, 2024
