EFENDİMİZ’İN TORUNLARI İLE HATIRALARI
Ebû Hüreyre(r.a.) anlatıyor: “Peygamber Efendimiz(s.a.v.) gündüzün bir vaktinde evlerinden çıktılar. O bana bir şey söylemiyor, ben de ona bir şey söylemiyordum. Benî Kaynuka çarşısına kadar vardılar. Sonra oradan ayrılıp kızı Fâtıma’nın evine vardılar ve avluya oturdular: “Ufaklık orada mı? Ufaklık orada mı?” diye sordular. Hz. Hasan(r.a.) bir müddet gecikti. Anlaşılan annesi ona güzel kokulu boncuklardan yapılan gerdanlığını takarak süslüyor veya saçını başını yıkayıp tarıyordu. Derken Hasan(r.a.) koşarak gelip muhterem dedesinin boynuna sarıldı. Resûlullah Efendimiz(s.a.v.) onu doyasıya öpüp kokladılar ve şöyle dûa ettiler: “Allah’ım, onu sev, onu sevenleri de sev!” (Buhârî, Büyû’, 49; Müslim, Fedâilü’s-Sahâbe, 57)
Efendimiz(s.a.v.) bir gün ashâbıyla birlikte dâvet edildiği bir yemeğe gidiyorlardı. O esnada Hz. Hüseyin(r.a.) de sokakta oynuyordu. Allah Resûlü(s.a.v.) ashâbını geride bırakarak ilerlediler. Ellerini açtılar. Çocuk bir oraya bir buraya kaçmaya başladı. Peygamber Efendimiz(s.a.v.) de onunla şakalaşıyorlardı. Nihâyetinde sevgili torununu yakaladılar. Bir elleriyle çenesinin altından diğer elleriyle de kafasının arkasını tutup onu öptüler. Sonra da: “Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim! Allah Teâlâ, Hüseyin’i seveni sever. Hüseyin esbâttan/torunlardan biridir.” buyurdular. (İbn-i Mâce, Mukaddime, 11/144; Ahmed, IV, 172)
Bir gün Efendimiz(s.a.v.) torunları Hasan(r.a.) ile Hüseyin’i(r.a.) güreştirirken “Haydi Hasan, haydi Hasan!” diye bağırıyordu. Fâtıma(r.a.) annemiz şaşkın bir halde “Babacığım Hasan, Hüseyin’den büyük. Senin Hüseyin’in tarafını tutman gerekmez mi?” diye sorunca Allah Resûlü(s.a.v.) “Görmüyor musun Cebrâil de Hüseyin ’in tarafını tutuyor.” diyordu. (Zehebî, Siyeru A’lâmi’n-Nübelâ, III, 5.190-191.) Meleklerin bile en büyük zevki ehli beyti izlemekti. Ne muazzam bir hadise…
