RUM SURESİ VE MUCİZESİ
Nübüvvetin beşinci yılında komşu ve rakip iki devlet birbirleriyle kanlı bir çatışmaya girmişlerdi. İran devleti tahtında II. Hüsrev, Rum İmparatorluğu tahtında ise Heraklius bulunuyordu. O yıl yapılan son savaşta İranlılar galip gelmişti. Hatta Rum İmparatorluğu öylesine tarumar olmuştu ki ordusu dağılmış, hazinesi boşalmış, İmparator Heraklius, başkent Konstantin’i/İstanbul’u terk ederek Kartaca’ya kaçmıştı. Bu duruma Mekke müşrikleri sevinirken Müslümanlar üzülüyorlardı. Çünkü Mekke müşrikleri bu hadiseyi kendilerine bir eğlence, Müslümanlara ise bir baskı vesilesi yaparak sürekli: “İranlılar Mecusi, onlar da bizim gibi kitaba inanmıyorlar. Rum İmparatorluğu Hristiyan, onlar da sizin gibi ehl-i kitaplar. İran Rumları nasıl temizlediyse yakında biz de Müslümanların kökünü öyle kazıyacağız.” diyorlardı. Lakin ilahî mesaj duruma müdahale etti ve Dâr’ül Erkam’da Rûm Sûresi nazil oldu.
* “Elif lâm mim. Rumlar, size yakın bir mevkide mağlûp düştüler. Fakat bu mağlûbiyetlerinden sonra, birkaç yıl içinde galip geleceklerdir. Evvelce de sonra da hüküm Allah’ındır. O gün mü’minler Allah’ın yardımıyla sevineceklerdir. O dilediğine yardım eder. Onun kudreti her şeye galiptir, O çok bağışlayıcıdır. Bu Allah’ın vaadidir. Allah vaadinden dönmez; lâkin insanların çoğu bunu bilmez.” (Rum, 30/1-6.)
Allah indirdiği ayetlerle Rumların kısa bir zaman sonra galip geleceklerini haber veriyordu. Hz. Ebû Bekir(r.a.) ilahî mesajı duyar duymaz hemen Mekke’ye gidip işittiği hakikatleri Kâbe’nin avlusunda haykırmaya başladı. Mekke’nin Ümeyye b. Halef, Utbe b. ebû Muayt gibi kara yüzlü adamları kahkaha attı ve Hz. Ebû Bekir’e(r.a.): “Yalan söylüyorsun. Haydi, aramızda bir müddet tayin et, seninle bahse girelim.” dediler. O dönem kumarı yasaklayan ilahî emirler henüz gelmediğinden Hz. Ebû Bekir(r.a.): “Tamam.” deyip Rum İmparatorluğu’nun İran devletini üç sene sonra yeneceğine dair onlarla on deve üzerinden bahse girdi. Durumu da hemen gidip Efendimiz’e(s.a.v.) haber verdi. Efendimiz(s.a.v.): “Ya Ebû Bekir! Sen git süreyi dokuz yıla ve bahsi de yüz deveye çıkar.” diye buyurdu. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir(r.a.) tekrar müşriklerin yanına gidince onu görenler kahkaha attılar ve: “Ne o pişman mı oldun?” dediler. Hz. Ebû Bekir(r.a.) ise: “Gelin sizinle bahsi artıralım. Müddeti de uzatalım. Süreyi dokuz yıla develeri de yüze çıkaralım.” diye cevap verdi. Müşrikler onun bu teklifini kabul ettiler.
Mağlubiyetlerinden dokuz yıl sonra Rumlar birdenbire canlanarak hiç beklenmedik ve umulmadık bir saldırışla İranlıları dehşetli bir bozguna uğrattılar. Neticede Bedir harbinde Müslümanların zafer kazandıkları gün Rumlar da ayetin beyan ettiği gibi İran’ı yendi ve böylece Müslümanlar iki zaferi birden yaşadılar. Bahsin neticesinde kazanılan yüz deveyi ise Efendimiz’in(s.a.v.) buyruğu ile kestiler ve sadaka olarak dağıttılar.
